روزی روزگاری در روستای تبر مسجد مدرسه به نام معروف بود. مردم روستا می خواستند این مسجد را گسترش دهند و آن را به یک بنای بزرگتر تبدیل کنند. همه دست به دست هم دادند و برای تحقق این آرزو دست به کار شدند.

جوانان روستا با گذاشتن سنگ روی سنگ شروع به ساختن مناره جدید کردند. دیگران با هم متحد شدند تا دیوارهای مسجد را گسترش دهند و سقف آن را بالا ببرند. برخی از افراد برای نظم بخشیدن به دکوراسیون داخلی خود تلاش کردند.

با این حال، آنها با مشکلات مالی مواجه شدند. بودجه روستا تنگ بود و پول کافی برای خرید مصالح لازم وجود نداشت. اما این امر عزم مردم روستا را شکست. همه دور هم جمع شدند و کمپین جمع آوری کمک مالی را شروع کردند.

هر کس در روستا به اندازه توان خود شروع به کمک کرد. برخی برخی از زمین های خود را فروختند، برخی اموال ارزشمند خود را مبادله کردند. مردم روستا نمونه بسیار خوبی از همبستگی نشان دادند و تمام تلاش خود را برای وسعت بخشیدن به مسجد انجام دادند.

سرانجام پس از مدت ها تلاش، پول کافی جمع آوری شد و مسجد با مراسم باشکوهی افتتاح شد. مردم روستا به کاری که با هم انجام دادند افتخار می کردند. این واقعیت که مسجد اکنون بزرگتر و باشکوهتر شده بود مایه خوشحالی همه ساکنان روستا بود. این داستان در مورد افرادی است که با هم کار می کنند تا رشد کنند